Zaal 2 verliest weer van Colmschate

De trainer eiste de volledige inzet van de door pech achtervolgde en gehavende selectie van zaal 2. Na de grote nederlaag van vorige week in Colmschate moest er in de return van afgelopen dinsdag in Keizerslanden tenminste worden gewonnen. Maar ondanks dat zaal 2 lange tijd op voorsprong stond en afstevende op een zwaarbevochten zege slaagde ze er uiteindelijk weer niet in punten uit het vuur te slepen. Colmschate nam er zes mee uit de twee ontmoetingen.

Zaal 2 trad aan zonder de vaste basisspelers ErikE en Wim en met een handvol halfgeblesseerden. Vanuit het buitenland wist de voorzitter gelukkig net voor het sluiten van de transfermarkt Tarik B. van HAC 2 voor een wedstrijd te huren en Michel de V., die eigenlijk vorig seizoen al met futsal was gestopt, over te halen om nog een keer zijn sloffen uit de kast te halen. Beiden scoorden bij hun rentree. Peter, de laatste tijd toch al goed op dreef, verdubbelde de score van zaal 2 nog eens. Helaas bleek dit niet voldoende, want Colmschate stelde vijf doelpunten tegenover de vier van zaal 2. De stand over twee wedstrijden kwam daarmee op 7 tegen heel veel in het voordeel van Colmschate.

In de competitie dreigt zaal 2 de aansluiting met de middenmoot te verliezen. Met de promotie/degradatie regeling in zaal2's huidige klasse, waarbij het linker rijtje mag blijven en het rechter rijtje naar een B-poule verkast, zal zaal 2 in de tweede seizoenshelft nog alle zeilen bij moeten zetten om zich te handhaven. Een mooi voornemen voor het nieuwe jaar!

Dan de wekelijkse prijsvraag. De algehele internetstilte na het vorige verslag doet vermoeden dat Cor Peitsman voor de gemiddelde CJV'er een totaal onbekende is. De enige en juiste reactie kwam dan ook uit Doetinchem alwaar de jury de prijs spoedig zal overhandigen. Daarmee dringt zich de vraag op of niet-CJV'ers überhaupt mogen deelnemen. Aan de ene kant kun je je afvragen of de quiz daar wel voor bedoeld is. Aan de andere kant dient men er rekening mee te houden dat de jackpot alleen maar groeit als de quiz exclusief voor leden is, aangezien de meeste CJV'ers alles weten van Boerebach, Decheiver, Van Kooten en Hulshof, maar van bijvoorbeeld Martin Drent nog nooit gehoord lijken te hebben. De vraag van deze week blijft daarom dichter bij huis: welke (ex-) Go Ahead spelers haalden de afgelopen pakweg 10 jaar het Nederlands elftal? (Weet jij het, Gert?)

Martelgang in Colmschate

Zaal 2 realiseerde zich dat een overwinning erin zat in de zespuntenwedstrijd tegen het altijdlastige Colmschate uit Colmschate. Vorig jaar won het toen nog 4de van de CJV'ers de wedstrijd in Colmschate met 3-7. Dit jaar bleef ze daar verre van. Colmschate was weerbarstiger, sterker in de duels en attenter in de omschakeling. Ook poeierden ze de bal beter in de kruising dan zaal 2, hetgeen al met al resulteerde in een uitslag van veel tegen drie.

Dat zaal 2 al gauw op een 2-0 achterstand kwam was allerminst fataal. We kennen haar veerkracht inmiddels. Twee keer knipperen met de ogen en de stand was weer gelijk. Maar beter kon je de ogen open houden, want aan de treffers lagen mooie combinaties ten grondslag. Ook de derde treffer, wederom een manifestatie van veerkracht na een nieuwe voorsprong voor Colmschate, was een juweel. Wim zette zelf de één-twee op, kreeg de bal perfect van Erik terug en schoof hem beheerst in de verre hoek. Deze snelle combinatie was evenwel het laatste wapenfeit van zaal 2.

De rek was eruit en de plastische deformatie zette in. Reggy zat inmiddels al in de kleedkamer met een kapotte kuit en Erik leek met zijn hand even eenzelfde lot beschoren. De rest van zaal 2 kreeg de bal niet meer rond, speelde te lang en liet gaten vallen die niet meer dichtgelopen werden. Colmschate stoof in hoog tempo langszij en rondde of sluw of verwoestend af. Een martelgang en een langzame dood derhalve. Na nog een stuk of vijf doelpunten te hebben aanschouwd was zaal 2 dan ook blij met het eindsignaal.

En dan de wekelijkse quiz. Noch Martin Drent noch Royston Drenthe is een Drent. Maar hoe zit dat nou met die tattoeages van Royston?! De pot is blijven staan, en daarom is er een driedubbele jackpot voor het juiste antwoord op de vraag van deze week: Wie is/was Cor Peitsman?

KANSloos……………

Van onze verslaggever ErikL

Het toneel is een grauwe vrijdagavond in de herfst van 2006. Voorafgaand aan het uitduel in Heeten kijkt de spelersgroep van de CJV’ers 2 vanaf de tribune naar een vreemd duel. Twee ploegen hebben de grootste moeite met het edele voetbalspel. De wedstrijdbal is een stuiterend rond ding, daterend uit het begin van de jaren 80. Alle heren hebben de grootst mogelijke moeite met het stuiterende projectiel. Dit tot het lachwekkende toe. Zelfs al hebben ze hem eindelijk onder controle, dan wil het hoofd meer dan het lichaam kan. Die plofbal is toch zo gek nog niet.

Het niveau heeft blijkbaar indruk gemaakt op de oranjehemden uit Deventer. Met een bewust smalle selectie nemen ze het op tegen een goed voetballend team uit Heeten. Dat het met de rust 3-0 staat is een terechte afspiegeling van dit duel. Positioneel staat de Heetense ploeg goed en opbouwend heeft ze een uitermate effectief loopsysteem: via de buitenkanten ruimte creëren voor de opkomende derde man in het midden. Constante dreiging, effectief balbezit en de ruimtes goed benut. Het enige wat de CJV’ers deze avond kan doen is met de man meelopen na de passing en de ruimtes klein houden, wat in het eerste bedrijf best goed lukt. Alleen de eigen passing is niet altijd zuiver en ook voor de goal van de tegenstander blijft het echte gevaar uit.

Echter tijdens de rust, als een “zanger” zijn huwelijksopdracht uitvoert alvorens hij zijn cadeau in ontvangst mag nemen, zijn de spelers in het oranje zo onder de indruk van dit optreden dat ze vergeten te voetballen. De vaste lijnen ontbreken, de combinaties blijven uit en de opbouw is adembenemend traag. Voorin is het allemaal even voorspelbaar. Zaal 2 laat zich aan alle kanten voorbijlopen door de ontketende Heeten spelers die dankbaar gebruik maken van de ontstane ruimtes door de lankmoedigheid van de gasten uit Deventer. Na een aanval blijven CJV’ers teleurgesteld voorin hangen om te zien dat de tegenstander het overwicht goed uitspeelt.

Eigenlijk was het duel in de rust gespeeld toen menigeen het al had opgegeven. Echter met de instelling van de eerste helft, kan CJV’ers 2 met opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaten. Nu zit men, als aangeslagen jochies, in de kleedkamer de zonden te overdenken. Deze oorwassing zal nog lang nadreunen, net als de vrije trap van Peter in het kruis boven de verbouwereerde Heeten-keeper, het enige hoogtepunt van de avond voor de oranjehemden.

Voetbal is een mix van talent, strijd en spelvreugde. Als de balans wegvalt doordat één van die aspecten minder is, hoort dat gecompenseerd te worden. Als je dat dan verzaakt win je nooit een duel. Een groot voetballer zij eens; “voetballen is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen”.

Ook zaal 2 schuift Helios 6 aan de kant

In het altijd knusse Keizerslanden ontving ons geliefde zaal 2 van de CJV'ers ditmaal het zeer laaggeklasseerde Helios 6. Helios, dat een vergeefs verzoek bij de KNVB had ingediend om in de veteranenklasse te mogen spelen, had in de acht wedstrijden tot gisteren nog geen enkel punt vergaard, resulterend in een doelsaldo van -54. Een sympathieke tegenstander, dat wel, maar toch echt een maatje te klein. Na gisteren heeft Helios nog altijd geen punten, maar is het negatieve doelsaldo slechts met twee doelpunten toegenomen. Na 50 minuten stond er 6-4 op het bord.

Zaal 2 buitte het lichte veld- en bankoverwicht matig uit. Helios maakte na een eerste vloeiende aanval van zaal 2, die Erik overigens voortreffelijk afrondde, zelfs de gelijkmaker. Ondertussen moest Raul tijdelijk de kleedkamer opzoeken om zijn enkel te ijsen na een grove charge. Op dat moment nam zaal 2 alsnog de voorsprong: een snelle counter afgerond door Erik. hij schoof de bal trefzeker onder de doelman van Helios door. De daaropvolgende 3-1 berustte op een arbitrale dwaling. Eigenlijk moest dezelfde doelman een vrije bal nemen vanwege hands. Hij nam echter een doelworp. Niet zijn sterkste punt, want de bal belandde in de voeten van Gerard, die Wim bediende voor de terecht betwiste 3-1. Daarmee ging zaal 2 de rust in. Raul was ondertussen voor 42% hersteld, genoeg om direct na rust de mooiste aanval van de dag af te ronden en ook nog de 5-2 uit de rebound binnen te knallen, omdat Peter de paal had geraakt. De rest was het een kwestie van routine en uitspelen. De bal werd vastgehouden waar nodig, ingespeeld indien mogelijk en als er afgerond moest worden dan het liefst in de kruising. Zo volleyde Reggy een behendig steeklobje van Gerard nog even mooi in het dak van het doel. Dat Helios ook nog twee doelpunten maakte was alleen interessant voor de Helios-topscoorderranglijst.

En de vraag van de week luidt: a) Komt Royston Drenthe uit Drenthe en b) van wie heeft Royston de namen op zijn lijf getatoeëerd?!

Wederom nipte nederlaag

Ver reiken de herinneringen aan dinsdag niet. Het was een wedstrijd om snel te vergeten. De KNVB website meldt dat de tegenstander van zaal 2 Barbaros Zutphen 1 heette en het wedstrijdformulier getuigt van een wederom nipte 5-6 nederlaag. Mijn herinnering is dat het spel, ondanks de spanning tot de laatste minuut, miserabel was. Daar waren nauwelijks verzachtende omstandigheden voor: zaal 2 speelde thuis, met eigen bal, tegen een matig Barbaros, met een accurate arbitrage, en een trefzekere Reggy. Alleen de afwezigheid van rots in de branding Peter was een waar gemis. Zaal 2 stond al gauw met 0-3 achter. Hoe was die uitspraak ook alweer ... een slechte tegenstander moet je slecht laten spelen, maar als je zelf slecht bent is zelfs een slechte tegenstander niet te slechten ... ofzo.

En daarom gaan we nu over op de vraag van de week. Onderstaande delicate uitspraken zijn niet van Piet Keur of Wim Balm. Van wie wel?
- Voor mij is het uitgesloten dat ik bijvoorbeeld rechts op het middenveld speel.
- Als schaduwspits kom ik het beste tot mijn recht
- Besluit de bondscoach anders, dan zit ik op de bank. Simpel toch?
- Ik zal blijven werken en mijn medespelers helpen. Maar ik denk wel dat het een gebrek aan respect voor mij is.
- Binnenkort moet hij me gewoon eens selecteren.
- Ik begrijp best dat ik een van de meest ervaren spelers ben, maar tegelijk ben ik ook de nieuweling.

Spektakel in Schalkhaar

Het gaat allemaal erg snel. We zijn in de inmiddels door een woonwijk omgeven sporthal van Schalkhaar. De spanning zit er goed in, zeker sinds de betwiste maar desondanks cruciale beslissing van de scheidsrechter om een strafschop aan de thuisploeg toe te kennen. De stand wordt 2-1. Dan loopt een aanvaller van HAC tegen een verdedigend blok op, wat de verkeerde hersencellen bij hem in werking zet om uiteindelijk het neurale woedecentrum te prikkelen. Hij draait zich om en haalt uit met een rechtse hoek. Bloed spat over de vloer en er moeten doeken aan te pas komen om de hal weer speelklaar te maken. Onnodig, want ook al ontvangt de dader terecht een rode kaart, in doorspelen heeft niemand meer zin. En dat levert weer een fikse boete op, aangezien er een officiele scheidsrechter is aangesteld.

Dat gebeurde allemaal dus in Schalkhaar, waar zaal 2 zich okselfris aan een biertje had gezet om de 9-5 nederlaag van zojuist tegen het vijfde van Schalkhaar te verwerken. Het spektakel werd aanschouwd door de piepkleine raampjes van de kantine.

Door diezelfde raampjes hadden anderen zaal 2 net vernederd zien worden. Tenminste, als ze op tijd waren, want al in de eerste helft had Schalkhaar die vier doelpunten voorsprong genomen. Toepassing van het vliegende kiep concept pakte ditmaal enigszins nadelig uit. Alleen Peter stelde er een gedrukt schot tegenover. Ruststand was derhalve 4-1. Dat betekent, goed gerekend, dat de tweede helft nipt met 5-4 verloren ging. Waar zaal 2 het veldoverwicht in dit laatste bedrijf kien uitspeelde, schoot Schalkhaar nog een paar keer laf van afstand op leeg doel. Doelpunten vielen over en weer. Maar aangezien de het verschil steeds minimaal drie doelpunten bedroeg, bleef het echte spektakel uit. Daarvoor moest het publiek dus nog een uurtje wachten.

Zaal 2 haalt veerkracht uit nieuwe bal

Terwijl voetbalminnend Nederland zich languit op de bank opmaakte voor de tweede helft van PSV-Galatasary trad in de oksels van de KNVB zaal 2 van de CJV'ers aan tegen een ploeg met de kriebelende naam De Hooiberg. Een onbekende tegenstander in mooi oranje uitgedost. Zaal 2 speelde thuis, speelde daarom met de hesjes, maar mocht wel de bal leveren: een prachtige spliksplinternieuwe zilvergrijze antistuiterbal. Werkelijk een juweel: kettinkje eraan en je kunt er zo mee naar een gala. Reggy vond het ook een prima ding, hij schreef er zijn drie doelpunten aan toe. Ook Peter wist hem goed te raken. En ErikL had in het doel magnetisch contact met het leder. Alleen Wim vond hem wat plakkerig, zo leek het.

Zaal 2 had nòg een thuisvoordeel. Sinds kort is het weer dinsdag voetbaldag in sporthal Keizerslanden. Om tien uur 's-avonds staat dan om de week weer een aansprekende wedstrijd van zaal 2 ingepland. Voor menig tegenstander een vreselijke rottijd, zeker op Champions League avonden: tegen Blauw Wit zijn dat bij voorbaat drie punten; tegen andere tegenstanders is de eerste mentale klap maar mooi uitgedeeld.

Terug naar de wedstrijd. De Hooiberg liet zich niet intimideren door deze organisatiestrategie. Ze bood hardnekkig weerstand. Sterker nog, ze nam de leiding. Eigenlijk stond De Hooiberg veelal op voorsprong. Deze toestand bood zaal 2 wel de gelegenheid om zichzelf nu ook van haar veerkracht te overtuigen, nadat vorige weken vooral routine, klasse en behendigheid de boventoon voerden. Ze kwam tot vier keer toe van een achterstand terug. Dat leidde uiteindelijk tot een terechte 4-4.

In de rust stond de halve eindstand (2-2) op het bord, maar Hooiberg had gedomineerd. Zaal 2 speelde te statisch en creëerde nauwelijks kansen. Hoe anders was dat in de tweede helft. Het roer ging om in de rust en countervoetbal maakte plaats voor pressievoetbal. Een aanslag op de fysieke gesteldheid, dat wel, maar het werkte. De Hooiberg verdedigde meer en meer paniekerig uit, soms recht in de voeten van de oranjehemden met de gele hesjes. Kortom, zaal 2 rook bloed. Helaas kwamen de meesten voor de omschakeling naar aanval en een scherpe afronding net wat adem te kort (behalve Reggy dus) en helaas kon de tegenstander er ook nog een paar kordaat inlepelen, anders had zaal 2 de de vruchten kunnen plukken van een tactische meesterzet. Niettemin, was de uitslag bevredigend en had ook de nieuwe bal zich in gunstige zin bewezen.

En dan tenslotte de vraag van vandaag: is Martin Drent een Drent? En de vraag van gisteren: hoe heette toch ook weer die kale Duitse spits van een paar jaar geleden die nog eens met een tulband een wedstrijd tegen Feyenoord speelde?

Bijna onnavolgbaar

Van onze verslaggever in het doel

In de week van de waarheid over de beenbreuk van Postma (niet de schuld van Koné, maar klem blijven zitten in zijn eigen hol) en de kwaliteiten van Feyenoord en PSV op het hoogste niveau, profileerde zaal 2 zich als het AZ van de vijfde klasse futsal. Via de balcirculatiemethode combineerde zaal 2 eenvoudig naar een 7-3 overwinning tegen het eerste van Go Ahead.

Afgelopen dinsdagavond werd op tempo Go Ahead verslagen. De wedstrijd begon, voor zaal 2, vanaf de meet af aan scherp. Vlotte combinaties vlogen over de mat. De tegenstander zag zaal 2 van alle kanten voorbijschieten. De roodgelen kwamen ogen tekort om alle opkomende spelers van zaal 2 te ontwaren, adem tekort om ze adequaat te dekken, benen tekort om de strakke passes te onderscheppen, en handen tekort om de ballen uit het net te vissen. De messcherpe aanvallen troffen niet allen doel, maar waren een genot voor het oog. De onnavolgbare combinaties werden vaak ingezet door Gerard. Via de ruimtes op de zijkanten bespeelden meestal Wim en Erik de opgekomen speler. Het ging zo vlot dat het de tegenstander vaak duizelde. “Juul” Nahuis stond meermaals op de goede plek en zo stond er halverwege 4-1 op het bord.

Het tweede bedrijf werd iets moeizamer, daar conditie gaat tellen. Maar dan staan vaak die anderen weer op met hun specialiteiten. Gerard met de rust achterin, slim en getruukt opbouwend, Peter met juist nét dat voetje ertussen en Reggy die voorin de verdedigers weer bezighoudt, samengevoegd met onze “nieuweling” Zoran, die steeds meer zijn draai vindt en uitgroeit tot een uiterst waardevolle kracht.

Menig Go Ahead speler zal zich na de wedstrijd nog misselijk hebben gevoeld en vlot te bed zijn gegaan. Zaal 2 daarentegen heeft het succes gezamenlijk gevierd onder het genot van een (herfstbok) biertje en later in een compacter gezelschap zelfs nog in het centrum van Deventer.

Zaal 2 kopje onder in schoppartij

Voorgaande ontmoetingen tussen RDC 2 en CJV'ers 2 leverden altijd verhitte strijd op. Zo eindigde het laatste treffen in een 5-6 overwinning voor de Combinatie van de roemruchte clubs Roda en Daventria en dat vroeg in de gelederen van het sympathieke zaal 2 van de CJV'ers om revanche. Zuur smaakte gisteren dan ook de wederom nipte 4-3 nederlaag. Zaal 2, dat aantrad zonder Erik en Erik maar mèt vliegende kiep (goeie assist, Gerard!) die voor beide tegelijk de honneurs waarnam, liep voortdurend achter de feiten aan. Wel bleef de achterstand lange tijd maximaal één doelpunt. Pas bij de 4-2 voor RDC verloor zaal 2 de aansluiting, en daarmee ook de wedstrijd. De 4-3 kwam te laat.

Je heb van die dagen dat de arbiter er maar een beetje bijloopt met zijn fluit. Zo niet gisteren: in de verhitte strijd, met overtredingen over en weer, komt zo'n fluitje wel van pas. Maar ook de scheidsrechter liep voortdurend achter de feiten aan. Zelfs zijn welgemeende dreigement te staken voorkwam niet dat de wedstrijd uitliep op een ordinaire schoppartij met een aantal grove overtredingen, maar vooral veel vasthouden, tikjes en irritatie. Lag dat aan het ons als sportief bekende zaal 2 van de CJV'ers? Het valt zeker niet te ontkennen dat de oranjehemden af en toe opzichtig uitdeelden. Met één gele kaart kwamen ze goed weg. Maar het was vooral RDC dat met vele kleine geniepige overtredingen de pret niet verhoogde: even vasthouden om de vaart uit een snelle counter te halen, een duwtje om de balans te verstoren, een tikje buiten het zichtveld van de scheidsrechter. En dat ontnam RDC eigenlijk alle recht om over de arbitrage te zeuren. Maar zeuren deed het toch, en vrij veel ook, wat de sfeer dus danig verziekte.

De scheidsrechter had er ondertussen allang geen zin meer in en had het liefst beide teams voortijdig naar de kleedkamers gestuurd. Op Hans Kraaij jr.'s vraag naderhand waarom hij dat dan niet had gedaan antwoordde hij, ook weer niet onbegrijpelijk, dat zoiets 200 euro boete oplevert. En dat was werkelijk de enige reden.

Schamel vertoon tegen zwakke broeder

De thuiswedstrijd tegen het niet-zo-lastige Helios 5 zou uitdraaien op een spreekwoordelijk kat in het bakkie. De 7-2 uitslag wekt ook de schijn daarvan. De werkelijkheid luidde dat zaal 2 vooral tegen zichzelf speelde.

Zaal 2 trad aan zonder ErikE, de man in vorm, waardoor de druk op de schouders van de anderen terecht kwam. Velen bezweken. Alleen de doelpunten gaven nog iets van glans aan het schamele vertoon. Zo was daar Wim's mooie doelpunt, met zijn linker ditmaal. Reggy maakte zijn wekelijks goaltje. Zoran scoorde zijn eerste in dienst van zaal 2 en ook Peter noteerde zijn eerste treffer van het seizoen. Roel, tenslotte, prikte er bij afwezigheid van Erik weer als vanouds drie in.

De rest van de wedstrijd is het vermelden niet waard. Hij had dubbele cijfers moeten opleveren, want zoals ErikL naderhand stelde: zaal 2 slaagde er niet in om een slechte tegenstander slecht te laten spelen. Of Zoran in iets kortere bewoordingen: Albanië thuis. Het publiek had overigens wel een mooie wedstrijd gezien. Theo tenminste, Inge hield zich wijselijk op de vlakte. Ondanks alles steeg zaal 2 naar de vierde plaats op de ranglijst.

Oppermachtig zaal 2 brengt proost uit

Het sprankelende duel van vorige week had een grote schare fans van zaal 2 naar Keizerslanden gelokt. Zelfs zoveel dat voor het eerst in de geschiedenis van de sporthal een wave kon worden ingezet. Wat is meer, na het zien van attractief spel en een klinkende 2-6 overwinning beloofden alle aanwezigen volgende week weer terug te komen. Ondertussen klom zaal 2 uit de degradatiezone.

Tegen het nog puntloze Helios 6 speelde zaal 2 een zogenaamde zespuntenwedstrijd. Aanvankelijk leek Helios die punten op te willen eisen. Maar zaal 2 boog een 1-0 achterstand al voor rust om in een 1-2 voorsprong om de score daarna alleen nog maar uit te bouwen. Het beeld van de tweede helft kleurde volledig oranje. Zelfs een tegentreffer in blessuretijd veranderde daar niets aan; men zag het als een kadootje.

Na afloop wisselden de spelers van zaal 2 complimentjes uit. Tijdens de analyse kwamen de meeste voetbalcliches wel ter sprake. Zo werd de tegenstander de wil opgelegd, wordt zaal 2 kampioen tegen de kleintjes, gaf individuele klasse de doorslag en is dit het jaar waar zaal 2 moet oogsten. Speciale aandacht was er voor Wim's chicane door Helios' verdediging die hij vakbekwaam afmaakte met een geplaatste bal in de verre kruising: het hoogtepunt van de avond. Alsof het allemaal niet op kon was de herfstbok weer gearriveerd, en ook daar proostte de uitgelaten spelersgroep uitbundig op.

Zaal 2 belandt onder de streep

Nog steeds snakt zaal 2 naar zijn eerste overwinning. Ook gisteren kon de routine het niet bolwerken tegen het jeugdig enthousiasme van DAVO. De twee duels tot nu toe leverden weliswaar zeven treffers, maar slechts één punt op, al haastte de ploeg zich te zeggen dat het programma louter confrontaties met hoger ingeschaalde tegenstanders kende. Zo had DAVO in zijn twee voorgaande duels maar liefts 6 punten en 24 treffers bijgeschreven.

Van overmacht was echter allerminst sprake, ook al zette DAVO kort na aanvang een voorsprong van twee doelpunten op het scorebord. Zaal 2 had genoeg veerkracht om na de aansluitingstreffer - een mooie aanval waarin Peter's hakbal tegendraads door Erik werd binnengewerkt - vele kansen op de gelijkmaker te creëren. Maar licht tegen de verhouding in viel de volgende treffer aan de andere kant. De teams gingen met 1-3 richting thee als niet op slag van rust de nieuwe aansluiting kwam via een ongelukkig eigen doelpunt van DAVO.

Na rust kwam de kentering. DAVO bouwde de voorsprong via scherpe aanvallen en sluwe steekballen in vrij korte tijd uit tot 2-6. Dat dit niet uitliep op grote ruzie binnen de gelederen van zaal 2 was grotendeels te danken aan een hoog gemiddeld ik-mag-je-gehalte. Maar daarnaast gaven ook twee doelpunten hoop. De 3-6 bestond uit een scherpe assist van Reggy, die kordaat door Roel werd afgerond. De 4-6 ontstond uit een scrimage, waarna Reggy - indachtig zijn idolen Juul E. en Andre 'koko' H. - op de goede plek stond om de bal in het net te krijgen. Daar bleef het bij naarmate de tijd verstreek. De uiteindelijke 4-7 was voor de statistieken.

DAVO nam de punten mee naar huis, maar het publiek was de grote winnaar. Niet alleen zag het veel mooie doelpunten, maar ook minstens zoveel dito reddingen aan weerszijden als antwoord op krasse schoten, uitgespeelde kansen en een pingel. Zaal 2 viel de nederlaag nauwelijks te verwijten en dat bood perspectief voor de komende wedstrijden.
O ja, ook Gerard was goed gisteren.

Zaal 2 deelt punten in ouverture

Wie de berichten heeft gevolgd begrijpt waarom zich dit nieuwe seizoen een opvallende kampioenskandidaat heeft aangediend in de 5de klasse, afdeling Deventer. Niet alleen is CJV'ers zaal 4, ooit zaal 6, nu tot zaal 2 gepromoveerd, ze heeft zich ook geroerd op de transfermarkt. Belangrijkste aankoop, Zoran Ulitilovic, is een multifunctionele linkspoot: balvast, getruct en met een sterke pass. Wel stroomt er Balkanbloed door zijn aderen en dat heeft naar eigen zeggen een vrij laag kookpunt. In de openingswedstrijd werd dit nog niet bereikt, al had een van de tegenstanders het gemeen op Zoran's schenen gemunt.

Na een lekker balletje intrappen en een paar poeiers richting goal (die Roel net aan het opzetten was) klonk het eerste fluitsignaal. Tegenstander in deze uitwedstrijd was het Bathmense ABS, dat in de eerste helft met de rem erop speelde maar daardoor niet blokkeerde. De 1-2 ruststand in het voordeel van zaal 2 was zeker terecht. Die kwam onder meer tot stand dankzij attent keeperswerk van Erik L, de man-zonder-angst die de hardste schoten keert. Aan de overkant brachten vooral Erik E's offensieve impulsen gevaar. Anders dan zijn teamgenoten had hij zijn conditie deze zomer wel goed op peil gehouden en dat betaalde zich reeds vroeg in de wedstrijd uit in een krachtig en raak afstandschot. Even later was het weer raak nadat hij een subtiele lob over de keeper via de lat er in de rebound zelf inwandelde.

In de rust hield de trainer van ABS een pittige donderspeech, waarna de Bathmeners zich van hun kranigste kant lieten zien: degelijk en stug verdedigend en scherp in de counters. Dit leidde al gauw tot een 3-2 voorsprong voor de thuisploeg. Maar een ongekend grove overtreding en daaropvolgend protest tegen de leiding kwam twee ABS'ers op geel te staan, en dat houdt tegelijk twee minuten tijdstraf in. Deze meerderheid wist zaal 2 uitstekend uit te buiten, waardoor het met een 3-3 eindstand tevreden kon zijn. Gezien de hoge verwachtingen enigszins teleurstellend, maar gezien het wedstrijdverloop wel terecht.

De statistieken 2005-2006

Zaal 4 buigt voor Colmschate

Niet lang nadat zaal 4 de kleedkamer had verlaten, een teamfoto had laten schieten en aan het edele futsalspel begon realiseerde het zich dat er deze keer geen overwinning inzat. Tegenstander Colmschate werd in de uitwedstrijd nog met 3-7 verslagen. Ditmaal was de ploeg uit het oosten echter weerbarstiger, sterker in de duels en attenter in de omschakeling. Met name die lange ontfutselde dikwijls de bal aan CJV'ers. Zulk balverlies hoeft niet fataal te zijn, maar omdat zaal 4 verzuimde om slimme rugdekking te geven en een beetje pech had in man tegen man situaties profiteerde Colmschate optimaal. Het thuisteam mocht nog van geluk spreken dat de ruststand slechts 0-4 was. Colmschate was een maatje te groot.
Er stond veel op het spel. In de laatste wedstrijd wilde zaal 4 de vierde plek veilig stellen om de status van 'best of the rest' te verwerven. Colmschate had de achtste plek in het vizier en maakte daarmee kans op deelname aan de lucratieve play-offs in de vijfde klasse van de KNVB. Die kans verzilverde Colmschate in de eerste helft al.
Nadat het verschil in de tweede helft tot vijf was opgehoogd kon zaal 4 pas iets terugdoen. Maar kwam de Anschluss al op tijd, Colmschate gaf geen krimp en legde er aan de overkant direct één bij in. Dichterbij dan 3-6 kwam zaal 4 niet. Erik's analyse vatte de wedstrijd goed samen: "Elke klutsbal kregen ze mee, en dan kwamen ze met drie man op me af." Zodoende scoorde Colmschate er nog vier, waar zaal 4 slechts één tegenover stelde.
Eindstand: 4-10.

Actie van de dag: De aftrap.

Man van het seizoen: Het collectief in het algemeen en Erik van L. in het bijzonder. Hij had een zeer wezenlijke bijdrage in dit zo succesvolle seizoen. Dankzij uitmuntend optreden sloeg hij vele tegenaanvallen af, waardoor hij rust bracht en de ploeg met vertrouwen achterstanden om kon buigen en voorsprongen uit kon bouwen. Sterk leiderschap droeg daar zeker ook aan bij.

IJsselstreek solt met zaal 4

Massaal trok het publiek de witte zakdoekjes tevoorschijn, zo abonimabel slecht speelde zaal 4. Eerst leek het team zijn vorige week bevestigde status van reuzendoder nog waar te maken. Tegenstander IJsselstreek, tweede op de ranglijst, dreigde te worden gedeklasseerd via counters, combinaties en een sterk doorkomende (interim) doelman. Zaal 4 stond halverwege de eerste helft met 1-4 voor. Maar hier moeten mooie woorden ook ophouden, de eindstand zou op 11-4 uitkomen. De drommels kregen er nog 10 om de oren.
Bij rust (4-4) lagen er nog steeds kansen, aangezien het gebrek aan wissels IJsselstreek wel zou opbreken. Maar vers bloed had deze tegenstander niet nodig. Daarvoor bood zaal 4 te weinig weerstand. Terwijl geruimd moest worden liepen doelman en verdedigers elkaar clownesk voor de voeten. Terwijl gecombineerd moest worden schoten zelfzuchtige aanvallers slap op doel. Terwijl kerels op moesten staan, blameerden watjes zich. Kortom, de vernedering was geheel terecht en mogelijk zullen er nog koppen rollen.
Enkele namen zijn uit dit verslag verwijderd. De redactie is namelijk niet objectief.

Actie van de dag: Een van onze tegenstanders poortte Gerard met een zeer subtiele voetbeweging.

Man van de wedstrijd: Wim die zich als een van de weinigen onttrok aan de collectieve blamage. Met twee doelpunten haalde hij zijn gemiddelde zelfs flink omhoog.

Zaal 4 kleineert koploper in Keizerslanden

In een hevige strijd om het kampioenschap met RDC en IJsselstreek heeft Koploper De Hoven uit Zutphen dure punten laten liggen tegen reuzendoder CJV'ers 4. Deze tegenstander gaat bepalen hoe de drie zich aan het eind van de rit klasseren, want vooral tegen de toppers weet zaal 4 altijd iets extra's te brengen. Dat bleek gisteravond maar weer, toen de Hoven zich stukliep op de hechte verdediging en zaal 4 een staaltje effectiviteit toonde. Het walste met een monsterscore van 7-1 over De Hoven heen.
Met een 4-0 ruststand was de zaak voor zaal 4 al in de eerste helft geklaard. De Hoven zag geen kans om voorbij de middellijn gaten te slaan in de compacte stellingen van zaal 4, ook al deden ze in termen van balbezit niet onder. Maar op de scherpe counters had de koploper geen antwoord. Vier uitvallen en vier doelpunten, daar hadden Tarik en Roel geen greintje geluk voor nodig. De tweede helft was alleen nog maar een kwestie van consolideren, wat zaal 4 adequaat deed. Peter, ook al succesvol in het bevruchten van zijn vriendin, verdedigde op zijn Jaapstams. Gerard was weer eens oerdegelijk in de opbouw en leverde met een aantal assists in de diepte een belangrijke bijdrage aan de hoge score. Spelmaker Erik, pendelend tussen de linies, behield ten alle tijden rust en overzicht. En Reggy en Tarik voerden de score verder op. Bij 7-0 gaf De Hoven op. Spanning zat er toen al lang niet meer in, althans niet over wie de punten verdiende. Wel over de mogelijkheid om voor het eerst de nul te houden. Tot aan het slot had niemand het doelman Erik moeilijk gemaakt. Maar toen de bal na een houdbaar schot onheilspelbaar omhoog stuiterde, kon Erik even alleen maar toekijken hoe de bal over hem heen draaide, maar, tot ieders opluchting, via de paal in zijn handen belandde. Toch lukte het niet. In de volgende aanval van De Hoven verzuimde Roel de bal eenvoudig weg te knallen, waarop de tegenstander bekwaam profiteerde.

Actie van de dag: Reggy die achteloos zijn persoonlijk tegenstander poort.

Man van de wedstrijd: Tarik met drie doelpunten uit door hem gepatenteerde droge schoten. "Eigenlijk ben ik geen spits," gaf hij toe in een portret door Hans Kraay jr. Maakt niet uit, zolang hij ze er maar inschiet.

Pieter Jan fenomeen

Alle ogen waren gisteren gericht op Pieter-Jan Oppenhuizen, die na vijf trouwe dienstjaren afscheid nam van CJV'ers zaal 4. Pieter scoorde tijdens zijn debuut in 2001, iets wat alle grote (ex-) CJV'ers aan elkaar bindt. Komend uit de eigen kweek speelde hij in het eerste, het zesde en het vierde zaalteam en in de wijde omgeving kende men hem inmiddels om zijn scherpe coaching en verwoestende linker. Bijna ieder jaar werd hij clubtopschutter met minimaal 30 doelpunten; 28 daarvan schoot hij vanaf de 9 meter strak in het netje.
De tegenstander van gisteren, Club HAC Twello 3, zou zich uitstekend lenen voor een afscheidswedstrijd. Er stond weinig op het spel en de punten kon zaal 4 bij voorbaat innen. Was de thuiswedstrijd immers niet met 19-1 gewonnen. Hoe anders kan het lopen. Een plofbal mag dan slecht stuiteren, hij is nog altijd rond. HAC, in gewijzigde samenstelling, bood hardnekkig weerstand en kwam na een aanvankelijk gelijkopgaand scoreverloop vlak voor rust op een 3-2 voorsprong. Toen direct na rust ook de 4-2 viel waren de druiven zuur, zeker voor de met Pieter-Jan meegereisde fanclub. Dat had zaal 4 overigens wel volledig aan zichzelf te wijten. "Ik heb slechte wedstrijden gespeeld," analyseerde Erik E., "maar zo slecht als tegen HAC is werkelijk historisch." Spelers liepen elkaar in de weg en zaal 4 voetbalde alleen tegen zichzelf. Niettemin, geïnspireerd en opgedweept door Pieter's fanatisme, keerde het tij alsnog. In de loop van de tweede helft herpakte zaal 4 zich en bracht de stand via twee sterke momenten weer in evenwicht. En waar de bal rond is, daar kan hij ook de goede kant op rollen. De winnende treffer, een juweeltje volgens een van de makers, viel gisteren wederom in de slotminuut. Zaal 4 won met 4-5.
Pieter was vanouds aanwezig, alsof hij helemaal niet weg was geweest. Twee doelpunten uit de tweede lijn, coachend, corrigerend, provocerend, en inspelend op de scheidsrechter. Het was zijn dag. Voor aanvang nam hij onder luid aplaus van het publiek en enigszins ontroerd een blijvende herinnering van de voorzitter van zaal 4 in ontvangst. Hij was een echte publiekslieveling. Als hetniet zo hectisch was geweest had Pieter in de slotfase de mooiste wissel aller tijden gekregen.

Actie van de dag: Voorafgaand aan de winnende treffer kapt Erik E. zijn persoonlijk tegenstander ragfijn uit om de bal beheerst richting doel te schuiven. Daar houdt Reggy hem tegen en schiet hem er vervolgens zelf in. Maar omdat hij de bal niet wezenlijk van richting verandert, blijft het doelpunt op Erik's naam staan.

Man van de wedstrijd: Pieter-Jan Oppenhuizen, de gevaarlijkste linkeraanvaller tussen 2001 en 2006. Tracht vergeefs de scheidsrechter te overtuigen van de volgende onrechtmatigheid: doelman houdt indirecte vrije trap tegen ("hij was indirect, scheids" (bis)).

RDC wint in tien minuten

In een gelijkopgaand duel tegen zaal 4 van de CJV'ers maakte RDC 2 het verschil door in korte tijd een 2-1 achterstand om te buigen in een 2-5 voorsprong. Dit gat kon CJV'ers niet meer overbruggen, ook al kwam het attractief spelende vijftal dicht in de buurt.
Wederom begon zaal 4 goed aan de wedstrijd. Doelpunten bleven lange tijd uit, omdat beide teams adequaat stonden gepositioneerd. Maar halverwege de eerste helft kwam de score op gang. Aan twee snelle combinaties door het hart van de verdediging hadden ongeveer alle CJV'ers deel voordat Raul ze binnenknalde. Zaal 4 leek deze voorsprong tot aan de rust te consolideren, maar had even buiten de individuele klasse van RDC's gebroeders Mulder gerekend. De 2-1 vlak voor rust uit een ziedend schot had bovendien niet op een slechter moment kunnen komen.
De weerslag ervan in het tweede half uur lag zowel in de grote ruimtes die zaal 4 op eigen helft liet als in de door RDC verzamelde moraal. Technisch zeer vaardige aanvallers wisten de vrijgekomen ruimte feilloos te benutten een scoorden vier doelpunten binnen tien minuten. Een tumultueus vervolg, met ballen op paal en lat aan beide zijden, deed echter vermoeden dat er nog van alles kon gebeuren. CJV'ers profiteerde van de verwarring. Een droog schot van Tarik (Bouaouiouach) en een rebound van Reggy zorgden voor de aansluiting: 4-5.
Er resteerden nog slechts twee minuten. Met pressingvoetbal probeerde CJV'ers 4 het uit alle macht, maar toen een paniekerig door RDC uitverdedigde hoge bal per ongeluk (en dankzij gebrekkig stuiteren) in het doel van de CJV'ers binnenviel knakte er iets. Raul's 5-6 in de slotminuut mocht niet meer baten. RDC ging er met de punten vandoor.

Actie van de dag: RDC's aansluitingstreffer 8 seconden voor rust: onhoudbaar binnengeknald, maar vooral de opmaat voor een beslissend offensief.

Man van de wedstrijd: Gerard H., wiens aanwezigheid voor een extra impuls had kunnen zorgen.

Zaal 4 schudt Go Ahead 1 eenvoudig van zich af

Op 17 februari trad zaal 4 met een smalle selectie aan bij en tegen het bescheiden geklasseerde Go Ahead Deventer. Alleen de geblesseerde doelwacht Erik had op de bank plaatsgenomen. Toch zou de wedstrijd geen zware conditietest worden. Met bij vlagen perfect positiespel, solide passing en uitgekiende acties rolde het team van de CJV'ers de tegenstander tamelijk eenvoudig op. Dat bleek al na een minuut of tien toen zaal 4 middels twee degelijk ingeschoten doelpunten van libero Peter de zo wenselijke voorsprong had opgebouwd. Maar na twee volgende momenten van onzorgvuldigheid stond het al weer 2-2. Het nadeel van een meevoetballende keeper, Erik E voor de gelegenheid, is dat ze soms van grote afstand in het verkeerde doel vallen. Het voordeel is evenwel groter: een doelpunt, een assist en een voorassist. Volgens de beheerder gaf dit de doorslag. Mede daardoor en door doelpunten van Raul en Reggy (2) had zaal 4 de voorsprong weer verdiend opgevoerd tot 3-7. Niemand werd nog bang toen Go Ahead tweemaal profiteerde en de stand op 5-7 zette. Peter en Reggy maakten de zaak met hun 3e respectievelijk 4e doelpunt van de wedstrijd af: 5-9 in het voordeel van de CJV'ers.

Actie van de dag: het lemniscaat dat Wim door aanval en verdediging van de tegenstander soleerde alvorens de bal met een uiterste inspanning binnen te houden en terug te spelen op onze laatste man.

Man van de wedstrijd: Peter, met drie zelfbereide treffers boven zichzelf uit reikend.

Zaal 4 nipt langs Helios 5

Het was haasje over in een bijzonder spannend duel. Zaal 4 van de CJV'ers had alleen baat bij winst om de aansluiting met de top te behouden. Juist van de mindere teams moet het winnen. Het begin was goed. Een erg strakke voorzet van Wim werd door Roel met onbekend lichaamsdeel in het doel gewerkt. Het publiek zag een beter CJV'ers. Toch weerspiegelde het kwaliteitsverschil zich niet in de ruststand van 2-2. In de tweede helft ging zaal 4 nerveuzer voetballen en vond het ook na de 3-2 en 4-2 van Reggy geen rust. Verdedigers rommelden voorin en aanvallers lieten achterin hun man lopen. Kortom, Helios kreeg alle mogelijkheden om weer langszij te komen en deed dat ook. Nog even kwam zaal 4 op voorsprong dankzij zwak keeperswerk van de tegenstander, maar velen vreesden een debacle toen Helios deze 5-4 in de slotfase omboog naar 5-6. Deze onterechte stand van zaken inspireerde de CJV'ers echter tot een heus slotoffensief. Helios, dat de overwinning al vierde, zag eerst slappe punter van Roel in de verre hoek belanden en direct daarna een inzet bij de eerste paal binnenvallen. Enkele seconden later klonk het eindsignaal.

Actie van de dag: de voorzet van Reggy door de benen van zijn tegenstander werkte Roel bij de eerste paal resoluut binnen. Geen wonderschone, maar wel de winnende treffer in de slotseconden van het duel.

Man van de wedstrijd: Roel, met vijf nieuwe treffers clubtopschutter.