Spektakel in Schalkhaar

Het gaat allemaal erg snel. We zijn in de inmiddels door een woonwijk omgeven sporthal van Schalkhaar. De spanning zit er goed in, zeker sinds de betwiste maar desondanks cruciale beslissing van de scheidsrechter om een strafschop aan de thuisploeg toe te kennen. De stand wordt 2-1. Dan loopt een aanvaller van HAC tegen een verdedigend blok op, wat de verkeerde hersencellen bij hem in werking zet om uiteindelijk het neurale woedecentrum te prikkelen. Hij draait zich om en haalt uit met een rechtse hoek. Bloed spat over de vloer en er moeten doeken aan te pas komen om de hal weer speelklaar te maken. Onnodig, want ook al ontvangt de dader terecht een rode kaart, in doorspelen heeft niemand meer zin. En dat levert weer een fikse boete op, aangezien er een officiele scheidsrechter is aangesteld.

Dat gebeurde allemaal dus in Schalkhaar, waar zaal 2 zich okselfris aan een biertje had gezet om de 9-5 nederlaag van zojuist tegen het vijfde van Schalkhaar te verwerken. Het spektakel werd aanschouwd door de piepkleine raampjes van de kantine.

Door diezelfde raampjes hadden anderen zaal 2 net vernederd zien worden. Tenminste, als ze op tijd waren, want al in de eerste helft had Schalkhaar die vier doelpunten voorsprong genomen. Toepassing van het vliegende kiep concept pakte ditmaal enigszins nadelig uit. Alleen Peter stelde er een gedrukt schot tegenover. Ruststand was derhalve 4-1. Dat betekent, goed gerekend, dat de tweede helft nipt met 5-4 verloren ging. Waar zaal 2 het veldoverwicht in dit laatste bedrijf kien uitspeelde, schoot Schalkhaar nog een paar keer laf van afstand op leeg doel. Doelpunten vielen over en weer. Maar aangezien de het verschil steeds minimaal drie doelpunten bedroeg, bleef het echte spektakel uit. Daarvoor moest het publiek dus nog een uurtje wachten.