KANSloos……………

Van onze verslaggever ErikL

Het toneel is een grauwe vrijdagavond in de herfst van 2006. Voorafgaand aan het uitduel in Heeten kijkt de spelersgroep van de CJV’ers 2 vanaf de tribune naar een vreemd duel. Twee ploegen hebben de grootste moeite met het edele voetbalspel. De wedstrijdbal is een stuiterend rond ding, daterend uit het begin van de jaren 80. Alle heren hebben de grootst mogelijke moeite met het stuiterende projectiel. Dit tot het lachwekkende toe. Zelfs al hebben ze hem eindelijk onder controle, dan wil het hoofd meer dan het lichaam kan. Die plofbal is toch zo gek nog niet.

Het niveau heeft blijkbaar indruk gemaakt op de oranjehemden uit Deventer. Met een bewust smalle selectie nemen ze het op tegen een goed voetballend team uit Heeten. Dat het met de rust 3-0 staat is een terechte afspiegeling van dit duel. Positioneel staat de Heetense ploeg goed en opbouwend heeft ze een uitermate effectief loopsysteem: via de buitenkanten ruimte creëren voor de opkomende derde man in het midden. Constante dreiging, effectief balbezit en de ruimtes goed benut. Het enige wat de CJV’ers deze avond kan doen is met de man meelopen na de passing en de ruimtes klein houden, wat in het eerste bedrijf best goed lukt. Alleen de eigen passing is niet altijd zuiver en ook voor de goal van de tegenstander blijft het echte gevaar uit.

Echter tijdens de rust, als een “zanger” zijn huwelijksopdracht uitvoert alvorens hij zijn cadeau in ontvangst mag nemen, zijn de spelers in het oranje zo onder de indruk van dit optreden dat ze vergeten te voetballen. De vaste lijnen ontbreken, de combinaties blijven uit en de opbouw is adembenemend traag. Voorin is het allemaal even voorspelbaar. Zaal 2 laat zich aan alle kanten voorbijlopen door de ontketende Heeten spelers die dankbaar gebruik maken van de ontstane ruimtes door de lankmoedigheid van de gasten uit Deventer. Na een aanval blijven CJV’ers teleurgesteld voorin hangen om te zien dat de tegenstander het overwicht goed uitspeelt.

Eigenlijk was het duel in de rust gespeeld toen menigeen het al had opgegeven. Echter met de instelling van de eerste helft, kan CJV’ers 2 met opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaten. Nu zit men, als aangeslagen jochies, in de kleedkamer de zonden te overdenken. Deze oorwassing zal nog lang nadreunen, net als de vrije trap van Peter in het kruis boven de verbouwereerde Heeten-keeper, het enige hoogtepunt van de avond voor de oranjehemden.

Voetbal is een mix van talent, strijd en spelvreugde. Als de balans wegvalt doordat één van die aspecten minder is, hoort dat gecompenseerd te worden. Als je dat dan verzaakt win je nooit een duel. Een groot voetballer zij eens; “voetballen is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen”.

Ook zaal 2 schuift Helios 6 aan de kant

In het altijd knusse Keizerslanden ontving ons geliefde zaal 2 van de CJV'ers ditmaal het zeer laaggeklasseerde Helios 6. Helios, dat een vergeefs verzoek bij de KNVB had ingediend om in de veteranenklasse te mogen spelen, had in de acht wedstrijden tot gisteren nog geen enkel punt vergaard, resulterend in een doelsaldo van -54. Een sympathieke tegenstander, dat wel, maar toch echt een maatje te klein. Na gisteren heeft Helios nog altijd geen punten, maar is het negatieve doelsaldo slechts met twee doelpunten toegenomen. Na 50 minuten stond er 6-4 op het bord.

Zaal 2 buitte het lichte veld- en bankoverwicht matig uit. Helios maakte na een eerste vloeiende aanval van zaal 2, die Erik overigens voortreffelijk afrondde, zelfs de gelijkmaker. Ondertussen moest Raul tijdelijk de kleedkamer opzoeken om zijn enkel te ijsen na een grove charge. Op dat moment nam zaal 2 alsnog de voorsprong: een snelle counter afgerond door Erik. hij schoof de bal trefzeker onder de doelman van Helios door. De daaropvolgende 3-1 berustte op een arbitrale dwaling. Eigenlijk moest dezelfde doelman een vrije bal nemen vanwege hands. Hij nam echter een doelworp. Niet zijn sterkste punt, want de bal belandde in de voeten van Gerard, die Wim bediende voor de terecht betwiste 3-1. Daarmee ging zaal 2 de rust in. Raul was ondertussen voor 42% hersteld, genoeg om direct na rust de mooiste aanval van de dag af te ronden en ook nog de 5-2 uit de rebound binnen te knallen, omdat Peter de paal had geraakt. De rest was het een kwestie van routine en uitspelen. De bal werd vastgehouden waar nodig, ingespeeld indien mogelijk en als er afgerond moest worden dan het liefst in de kruising. Zo volleyde Reggy een behendig steeklobje van Gerard nog even mooi in het dak van het doel. Dat Helios ook nog twee doelpunten maakte was alleen interessant voor de Helios-topscoorderranglijst.

En de vraag van de week luidt: a) Komt Royston Drenthe uit Drenthe en b) van wie heeft Royston de namen op zijn lijf getatoeëerd?!

Wederom nipte nederlaag

Ver reiken de herinneringen aan dinsdag niet. Het was een wedstrijd om snel te vergeten. De KNVB website meldt dat de tegenstander van zaal 2 Barbaros Zutphen 1 heette en het wedstrijdformulier getuigt van een wederom nipte 5-6 nederlaag. Mijn herinnering is dat het spel, ondanks de spanning tot de laatste minuut, miserabel was. Daar waren nauwelijks verzachtende omstandigheden voor: zaal 2 speelde thuis, met eigen bal, tegen een matig Barbaros, met een accurate arbitrage, en een trefzekere Reggy. Alleen de afwezigheid van rots in de branding Peter was een waar gemis. Zaal 2 stond al gauw met 0-3 achter. Hoe was die uitspraak ook alweer ... een slechte tegenstander moet je slecht laten spelen, maar als je zelf slecht bent is zelfs een slechte tegenstander niet te slechten ... ofzo.

En daarom gaan we nu over op de vraag van de week. Onderstaande delicate uitspraken zijn niet van Piet Keur of Wim Balm. Van wie wel?
- Voor mij is het uitgesloten dat ik bijvoorbeeld rechts op het middenveld speel.
- Als schaduwspits kom ik het beste tot mijn recht
- Besluit de bondscoach anders, dan zit ik op de bank. Simpel toch?
- Ik zal blijven werken en mijn medespelers helpen. Maar ik denk wel dat het een gebrek aan respect voor mij is.
- Binnenkort moet hij me gewoon eens selecteren.
- Ik begrijp best dat ik een van de meest ervaren spelers ben, maar tegelijk ben ik ook de nieuweling.

Spektakel in Schalkhaar

Het gaat allemaal erg snel. We zijn in de inmiddels door een woonwijk omgeven sporthal van Schalkhaar. De spanning zit er goed in, zeker sinds de betwiste maar desondanks cruciale beslissing van de scheidsrechter om een strafschop aan de thuisploeg toe te kennen. De stand wordt 2-1. Dan loopt een aanvaller van HAC tegen een verdedigend blok op, wat de verkeerde hersencellen bij hem in werking zet om uiteindelijk het neurale woedecentrum te prikkelen. Hij draait zich om en haalt uit met een rechtse hoek. Bloed spat over de vloer en er moeten doeken aan te pas komen om de hal weer speelklaar te maken. Onnodig, want ook al ontvangt de dader terecht een rode kaart, in doorspelen heeft niemand meer zin. En dat levert weer een fikse boete op, aangezien er een officiele scheidsrechter is aangesteld.

Dat gebeurde allemaal dus in Schalkhaar, waar zaal 2 zich okselfris aan een biertje had gezet om de 9-5 nederlaag van zojuist tegen het vijfde van Schalkhaar te verwerken. Het spektakel werd aanschouwd door de piepkleine raampjes van de kantine.

Door diezelfde raampjes hadden anderen zaal 2 net vernederd zien worden. Tenminste, als ze op tijd waren, want al in de eerste helft had Schalkhaar die vier doelpunten voorsprong genomen. Toepassing van het vliegende kiep concept pakte ditmaal enigszins nadelig uit. Alleen Peter stelde er een gedrukt schot tegenover. Ruststand was derhalve 4-1. Dat betekent, goed gerekend, dat de tweede helft nipt met 5-4 verloren ging. Waar zaal 2 het veldoverwicht in dit laatste bedrijf kien uitspeelde, schoot Schalkhaar nog een paar keer laf van afstand op leeg doel. Doelpunten vielen over en weer. Maar aangezien de het verschil steeds minimaal drie doelpunten bedroeg, bleef het echte spektakel uit. Daarvoor moest het publiek dus nog een uurtje wachten.

Zaal 2 haalt veerkracht uit nieuwe bal

Terwijl voetbalminnend Nederland zich languit op de bank opmaakte voor de tweede helft van PSV-Galatasary trad in de oksels van de KNVB zaal 2 van de CJV'ers aan tegen een ploeg met de kriebelende naam De Hooiberg. Een onbekende tegenstander in mooi oranje uitgedost. Zaal 2 speelde thuis, speelde daarom met de hesjes, maar mocht wel de bal leveren: een prachtige spliksplinternieuwe zilvergrijze antistuiterbal. Werkelijk een juweel: kettinkje eraan en je kunt er zo mee naar een gala. Reggy vond het ook een prima ding, hij schreef er zijn drie doelpunten aan toe. Ook Peter wist hem goed te raken. En ErikL had in het doel magnetisch contact met het leder. Alleen Wim vond hem wat plakkerig, zo leek het.

Zaal 2 had nòg een thuisvoordeel. Sinds kort is het weer dinsdag voetbaldag in sporthal Keizerslanden. Om tien uur 's-avonds staat dan om de week weer een aansprekende wedstrijd van zaal 2 ingepland. Voor menig tegenstander een vreselijke rottijd, zeker op Champions League avonden: tegen Blauw Wit zijn dat bij voorbaat drie punten; tegen andere tegenstanders is de eerste mentale klap maar mooi uitgedeeld.

Terug naar de wedstrijd. De Hooiberg liet zich niet intimideren door deze organisatiestrategie. Ze bood hardnekkig weerstand. Sterker nog, ze nam de leiding. Eigenlijk stond De Hooiberg veelal op voorsprong. Deze toestand bood zaal 2 wel de gelegenheid om zichzelf nu ook van haar veerkracht te overtuigen, nadat vorige weken vooral routine, klasse en behendigheid de boventoon voerden. Ze kwam tot vier keer toe van een achterstand terug. Dat leidde uiteindelijk tot een terechte 4-4.

In de rust stond de halve eindstand (2-2) op het bord, maar Hooiberg had gedomineerd. Zaal 2 speelde te statisch en creëerde nauwelijks kansen. Hoe anders was dat in de tweede helft. Het roer ging om in de rust en countervoetbal maakte plaats voor pressievoetbal. Een aanslag op de fysieke gesteldheid, dat wel, maar het werkte. De Hooiberg verdedigde meer en meer paniekerig uit, soms recht in de voeten van de oranjehemden met de gele hesjes. Kortom, zaal 2 rook bloed. Helaas kwamen de meesten voor de omschakeling naar aanval en een scherpe afronding net wat adem te kort (behalve Reggy dus) en helaas kon de tegenstander er ook nog een paar kordaat inlepelen, anders had zaal 2 de de vruchten kunnen plukken van een tactische meesterzet. Niettemin, was de uitslag bevredigend en had ook de nieuwe bal zich in gunstige zin bewezen.

En dan tenslotte de vraag van vandaag: is Martin Drent een Drent? En de vraag van gisteren: hoe heette toch ook weer die kale Duitse spits van een paar jaar geleden die nog eens met een tulband een wedstrijd tegen Feyenoord speelde?